- Τώρα είναι 18 Ιούλ 2025, 01:50 • Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες
Hideo Kojima appreciation thread
MGS : Ένα μήνυμα Ζωής (Gamepro)
από majorfox » 04 Οκτ 2012, 15:09
Metal Gear Solid: Ένα μήνυμα Ζωής
Εισαγωγή
Είναι λάθος να υποθέσουμε πως σκοπός ενός videogame είναι να προσφέρει μια κινηματογραφική εμπειρία. Όπως φυσικά είναι λάθος να απαιτήσουμε από μια κινηματογραφική ταινία να μας προσφέρει gameplay.
Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης τη βιομηχανίας πολλά videogames έχουν προσπαθήσει να συνδυάσουν το gameplay με την παθητική απόλαυση του κινηματογράφου. Αναμφίβολα, ελάχιστοι δημιουργοί έχουν πετύχει αυτή την ισορροπία. Κατά πόσο όμως αυτή η ισορροπία είναι αρκετή για να μπορέσει να προωθήσει ένα videogame, είναι μια άλλη υπόθεση,. Όσο κι αν μας εντυπωσιάζουν τα cut-scenes του Final Fantasy, πρέπει να παραδεχτούμε πως δεν προσφέρουν τίποτα στο gameplay.Για αυτό και το gameplay του Final Fantasy δεν έχει εξελίχθη καθόλου εδώ και χρόνια.
Έχει τον ίδιο και κουραστικό πλέον μηχανισμό που είναι ντυμένος με μια νέα ιστορία και με ακόμα πιο εντυπωσιακά cut-scenes τα οποία, αυτό που κάνουν είναι να χτίζου συναισθηματικά τον παίκτη, προσπαθώντας ταυτόχρονα να δημιουργήσουν την αίσθηση του έπους και της τραγικότητας. Με άλλα λόγια, τα cut-scenes παίζουν τον ρόλο του Χορού στις αρχαιοελληνικές τραγωδίες: περιγράφουν καταστάσεις.
Πλημμυρίζοντας έναν τίτλο με cut-scenes μπορεί να είναι ο λόγος που οι πιτσιρικάδες θα τρέξουν να το αγοράσουν. Η ουσία όμως, βρίσκεται στο interaction. Και έτσι φτάνουμε στο Metal Gear Solis. Μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές που έχουν εμφανιστεί ποτέ, ένας δυνατός άνεμος που φύσηξε το PSone σε δυσθεώτητα ύψη.
Όπως είναι γνωστό, τα Metal Gear Solid βρίθουν από cut-scenes και, συγκριτικά, προσφέρουν ελάχιστο gameplay. Δεν υπάρχει δηλαδή η ισορροπία που βρίσκουμε μέσα στα Final Fantasy. Παρόλα αυτά ο Hideo Kojima έχει βγει από το μάτι του κυκλώνα. Και ο λόγος είναι απλός. Στα Metal Gear Solid, ο παίκτης προβληματίζεται.
Προβληματίζεται όπως θα μπορούσε να προβληματιστεί από ένα βιβλίο, μια ταινία, μια είδηση στην εφημερίδα. Εισάγεται σε μια διαδικασία σκέψης που θα τον απασχολήσει αρκετές μέρες αφού αφήσει το χειριστήριο.Η εντυπωσιακά δυνατή γραφή του Hideo Kojima, αν και δεν ξεφεύγει από τα κλισέ που τόσα χρόνια μας προσφέρει η έβδομη τέχνη, είναι μια γραφή που δύσκολα συναντάται στο χώρο των videogames.
Η εμμονή του Kojima στην σκιαγράφηση των ηρώων και η εξαντλητική επιμονή του στη λεπτομέρεια, έχουν δημιουργήσει έναν κόσμο που μπορεί να μην έχει το interaction που θα επιθυμούσαμε, άλλα κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως προϊδεάζει τον παίκτη προς την αμφισβήτηση, ουσιαστικά λέγοντας του να μην θεωρηθεί τίποτα δεδομένο παρά την πίστη στον εαυτό του. Κι αυτό είναι ένα επίτευγμα για το οποίο δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε.
“Πιστεύω ότι το μέσον για τη μεταφορά ιδεών στο μέλλον, θα είναι τα videogames…”
Hideo Kojima
Hideo Kojima
O Hideo Kojima γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου του 1963. Στην ηλικία του των τριών ετών μετακόμισε στην πόλη Setagaya του Τόκιο και εκεί έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σαν παΐδι ήταν αρκετά ευαίσθητος και φοβόταν πολύ εύκολα. Δεν τον ένοιαζε αν θα έρχονταν οι μεγαλύτεροι του από το σχολειό για να ξεκινήσουν καβγά μαζί σου. Το αντίθετο μάλιστα. Το αποζητούσε… σε ορισμένα σημεία κόντεψε να χάσει ακόμα και τη ζωή του από τις ριψοκίνδυνες αντιδράσεις του απέναντι σε άλλους.
Αυτό που φόβιζε τον Hideo ήταν τα φαντάσματα. Δεν άντεχε να βλέπει ταινίες με τέτοια θεματολογία. Οι γονείς του αντίθετα, τον παρότρυναν να βλέπει θρίλερ και μάλιστα τον πίεζαν τόσο που, αν και ο Hideo έκλεινε τα μάτια του για να μη βλέπει, του περιέγραφαν το τι γινόταν σε κάθε σκηνή.
O Hideo φοβόταν τόσο πολύ που δεν μπορούσε να πάει ούτε μέχρι το μπάνιο του σπιτιού του χωρίς να τρέμει. Τα βράδια που κοιμόταν έβλεπε εφιάλτες οι όποιοι ήταν συνήθως η συνέχεια της ταινίας που είχε δει λίγο νωρίτερα.
Σιγά σιγά, ο μικρός Hideo άρχισε να παρατηρεί ότι σε κάθε ταινία οι ηθοποιοί ήταν λίγο πολύ οι ίδιοι. Αυτή η ανακάλυψη ήταν πολύ σημαντική για την ψυχολογία του. Δραττόμενος από εκεί, μπόρεσε να πείσει τον εαυτό του ότι αυτό που βλέπει είναι ψεύτικο. Ότι ο κακός της μιας ταινίας, είναι ο ήρωας της άλλης.
Ο Hideo είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα τοίχος προστασίας απέναντι στη φοβία του και αυτό τον είχε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο Hideo πήγαινε στο σινεμά τακτικά και έβλεπε όλα τα καινούρια θρίλερ που κυκλοφορούσαν.
Ένα από αυτά όμως έμελε να τον στιγματίσει και να τον κάνει να αλλάξει εντελώς τις απόψεις του για τις ταινίες τρόμου. Πρόκειται για μια από τις πιο cult ταινίες όλων των εποχών, το Dawn of the Dead! Φανταστείτε μια ομάδα από zombie να αποδεκατίζεται από SWAT τα οποία χορεύουν παράλληλα στον ρυθμό της disco μουσικής που ακούγεται στο background. Αυτό ακριβώς ήταν το βασικό στοιχειό της ταινίας που εξέπληξε.
O Hideo δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που έβλεπε. Θρίλερ η κωμωδία; Όχι απλά δε φοβόταν, αλλά ένιωθε μάλιστα και πολύ ήρεμος. Αυτή η ταινία ήταν κάτι διαφορετικό από όλα όσα είχε συνηθίσει να βλέπει.
Μέρα μεσημέρι σε ένα εμπορικό κέντρο, SWAT να σκοτώνουν zombie. Μέσα σε αυτό τον χαμό, ο Hideo είδε πιο πολλά από ότι θα μπορούσε να αντιλήφθη κάποιος.
Για αυτόν το εμπορικό κέντρο ήταν η απεικόνιση της καταναλωτικής κοινωνίας.
Η ομάδα SWAT απεικόνιζε την ένοπλη δύναμη της Αμερικής, ενώ τα zombie ήταν η εργαζομένη τάξη. Ο Hideo κατάλαβε ότι πίσω από την εικόνα υπήρχε ένα βαθύτερο νόημα το οποίο δεν απέπνεε φόβο, αλλά σατίριζε την κατάσταση της καθημερινότητας. Το νόημα πίσω από την εικόνα…
“Μπορεί να θεωρήσει κάποιος ότι το DNA δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πρόγραμμα το οποίο
είναι δημιουργημένο ώστε να αυτοσυντηρείται…»
“…και νομίζεις ότι μπορείς να μου αποδείξεις
ότι υπάρχεις; Πως; Όταν καμία επιστήμη η
τεχνολογία δεν μπορεί να εξηγήσει
τι είναι ζωή”
Ghost in the Shell
Το μυαλό πίσω από τον Snake
Ο Hideo αγαπά τον κινηματογράφο. Όχι μόνο σαν θεατής αλλά και σαν δημιουργός. Έχει μέσα του έμφυτη τη σκηνοθετική άποψη και ξέρει πώς να την εξωτερικεύει με τη χρήση της κάμερας. Από πολύ μικρός έφτιαχνε ταινίες με τη δική του κάμερα και μάλιστα έκανε προβολές σε παιδιά της γειτονιάς του με το αζημίωτο φυσικά!
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όταν ήταν ακόμα στο γυμνάσιο είχε γράψει ένα βιβλίο εξακοσίων σελίδων!!! Όταν ξεκίνησε να εργάζεται στην KONAMI η πρώτη θέση που έλαβε ήταν αυτή του game planner. Αργότερα, με το Metal Gear στο προσκήνιο, ανέλαβε υπεύθυνος του project και στη συνέχεια ανέλαβε υποδιευθυντής της KONAMI!
Το βιογραφικό του μπορεί να φαντάζει εντυπωσιακό αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το ταλέντο του ως δημιουργός παιχνιδιών και ως σύγχρονος φιλόσοφος. Το Metal Gear Solid θέτει ένα ερώτημα σε όλους τους παίκτες. “Πόσο τα γονίδια ορίζουν την ανθρώπινη υπόσταση μας;” Είναι γραμμένο μέσα στο DNA μας το αν θα είμαστε θετικά άτομα για την κοινωνία; Είναι προδιαγεγραμμένη η μοίρα μας; Το Sons of Libetry προχωρεί ακόμα ένα βήμα παραπέρα και συνεχίζει.
“Πόσο η ανθρώπινη υπόσταση μπορεί να καθοριστεί από της πληροφορίες;’ Αυτά τα ερωτήματα μπορούν να απαντηθούν μόνο αν μπορέσουμε να αναληφθούμε το πώς λειτουργεί η φύση και ποιοι είναι οι κανόνες της. Γνωρίζουμε ότι στη φύση ένας είναι και θα είναι θεμελιώδης νόμος. Ο ισχυρός επιβιώνει, “the species that are weak face extinction, Liquid Snake”. Ποιος είναι ο ισχυρός όμως; Ποιος μπορεί να το κρίνει αυτό;
Uploaded with ImageShack.us
Εισαγωγή
Είναι λάθος να υποθέσουμε πως σκοπός ενός videogame είναι να προσφέρει μια κινηματογραφική εμπειρία. Όπως φυσικά είναι λάθος να απαιτήσουμε από μια κινηματογραφική ταινία να μας προσφέρει gameplay.
Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης τη βιομηχανίας πολλά videogames έχουν προσπαθήσει να συνδυάσουν το gameplay με την παθητική απόλαυση του κινηματογράφου. Αναμφίβολα, ελάχιστοι δημιουργοί έχουν πετύχει αυτή την ισορροπία. Κατά πόσο όμως αυτή η ισορροπία είναι αρκετή για να μπορέσει να προωθήσει ένα videogame, είναι μια άλλη υπόθεση,. Όσο κι αν μας εντυπωσιάζουν τα cut-scenes του Final Fantasy, πρέπει να παραδεχτούμε πως δεν προσφέρουν τίποτα στο gameplay.Για αυτό και το gameplay του Final Fantasy δεν έχει εξελίχθη καθόλου εδώ και χρόνια.
Έχει τον ίδιο και κουραστικό πλέον μηχανισμό που είναι ντυμένος με μια νέα ιστορία και με ακόμα πιο εντυπωσιακά cut-scenes τα οποία, αυτό που κάνουν είναι να χτίζου συναισθηματικά τον παίκτη, προσπαθώντας ταυτόχρονα να δημιουργήσουν την αίσθηση του έπους και της τραγικότητας. Με άλλα λόγια, τα cut-scenes παίζουν τον ρόλο του Χορού στις αρχαιοελληνικές τραγωδίες: περιγράφουν καταστάσεις.
Πλημμυρίζοντας έναν τίτλο με cut-scenes μπορεί να είναι ο λόγος που οι πιτσιρικάδες θα τρέξουν να το αγοράσουν. Η ουσία όμως, βρίσκεται στο interaction. Και έτσι φτάνουμε στο Metal Gear Solis. Μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές που έχουν εμφανιστεί ποτέ, ένας δυνατός άνεμος που φύσηξε το PSone σε δυσθεώτητα ύψη.
Όπως είναι γνωστό, τα Metal Gear Solid βρίθουν από cut-scenes και, συγκριτικά, προσφέρουν ελάχιστο gameplay. Δεν υπάρχει δηλαδή η ισορροπία που βρίσκουμε μέσα στα Final Fantasy. Παρόλα αυτά ο Hideo Kojima έχει βγει από το μάτι του κυκλώνα. Και ο λόγος είναι απλός. Στα Metal Gear Solid, ο παίκτης προβληματίζεται.
Προβληματίζεται όπως θα μπορούσε να προβληματιστεί από ένα βιβλίο, μια ταινία, μια είδηση στην εφημερίδα. Εισάγεται σε μια διαδικασία σκέψης που θα τον απασχολήσει αρκετές μέρες αφού αφήσει το χειριστήριο.Η εντυπωσιακά δυνατή γραφή του Hideo Kojima, αν και δεν ξεφεύγει από τα κλισέ που τόσα χρόνια μας προσφέρει η έβδομη τέχνη, είναι μια γραφή που δύσκολα συναντάται στο χώρο των videogames.
Η εμμονή του Kojima στην σκιαγράφηση των ηρώων και η εξαντλητική επιμονή του στη λεπτομέρεια, έχουν δημιουργήσει έναν κόσμο που μπορεί να μην έχει το interaction που θα επιθυμούσαμε, άλλα κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως προϊδεάζει τον παίκτη προς την αμφισβήτηση, ουσιαστικά λέγοντας του να μην θεωρηθεί τίποτα δεδομένο παρά την πίστη στον εαυτό του. Κι αυτό είναι ένα επίτευγμα για το οποίο δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε.
“Πιστεύω ότι το μέσον για τη μεταφορά ιδεών στο μέλλον, θα είναι τα videogames…”
Hideo Kojima
Hideo Kojima
O Hideo Kojima γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου του 1963. Στην ηλικία του των τριών ετών μετακόμισε στην πόλη Setagaya του Τόκιο και εκεί έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σαν παΐδι ήταν αρκετά ευαίσθητος και φοβόταν πολύ εύκολα. Δεν τον ένοιαζε αν θα έρχονταν οι μεγαλύτεροι του από το σχολειό για να ξεκινήσουν καβγά μαζί σου. Το αντίθετο μάλιστα. Το αποζητούσε… σε ορισμένα σημεία κόντεψε να χάσει ακόμα και τη ζωή του από τις ριψοκίνδυνες αντιδράσεις του απέναντι σε άλλους.
Αυτό που φόβιζε τον Hideo ήταν τα φαντάσματα. Δεν άντεχε να βλέπει ταινίες με τέτοια θεματολογία. Οι γονείς του αντίθετα, τον παρότρυναν να βλέπει θρίλερ και μάλιστα τον πίεζαν τόσο που, αν και ο Hideo έκλεινε τα μάτια του για να μη βλέπει, του περιέγραφαν το τι γινόταν σε κάθε σκηνή.
O Hideo φοβόταν τόσο πολύ που δεν μπορούσε να πάει ούτε μέχρι το μπάνιο του σπιτιού του χωρίς να τρέμει. Τα βράδια που κοιμόταν έβλεπε εφιάλτες οι όποιοι ήταν συνήθως η συνέχεια της ταινίας που είχε δει λίγο νωρίτερα.
Σιγά σιγά, ο μικρός Hideo άρχισε να παρατηρεί ότι σε κάθε ταινία οι ηθοποιοί ήταν λίγο πολύ οι ίδιοι. Αυτή η ανακάλυψη ήταν πολύ σημαντική για την ψυχολογία του. Δραττόμενος από εκεί, μπόρεσε να πείσει τον εαυτό του ότι αυτό που βλέπει είναι ψεύτικο. Ότι ο κακός της μιας ταινίας, είναι ο ήρωας της άλλης.
Ο Hideo είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα τοίχος προστασίας απέναντι στη φοβία του και αυτό τον είχε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο Hideo πήγαινε στο σινεμά τακτικά και έβλεπε όλα τα καινούρια θρίλερ που κυκλοφορούσαν.
Ένα από αυτά όμως έμελε να τον στιγματίσει και να τον κάνει να αλλάξει εντελώς τις απόψεις του για τις ταινίες τρόμου. Πρόκειται για μια από τις πιο cult ταινίες όλων των εποχών, το Dawn of the Dead! Φανταστείτε μια ομάδα από zombie να αποδεκατίζεται από SWAT τα οποία χορεύουν παράλληλα στον ρυθμό της disco μουσικής που ακούγεται στο background. Αυτό ακριβώς ήταν το βασικό στοιχειό της ταινίας που εξέπληξε.
O Hideo δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που έβλεπε. Θρίλερ η κωμωδία; Όχι απλά δε φοβόταν, αλλά ένιωθε μάλιστα και πολύ ήρεμος. Αυτή η ταινία ήταν κάτι διαφορετικό από όλα όσα είχε συνηθίσει να βλέπει.
Μέρα μεσημέρι σε ένα εμπορικό κέντρο, SWAT να σκοτώνουν zombie. Μέσα σε αυτό τον χαμό, ο Hideo είδε πιο πολλά από ότι θα μπορούσε να αντιλήφθη κάποιος.
Για αυτόν το εμπορικό κέντρο ήταν η απεικόνιση της καταναλωτικής κοινωνίας.
Η ομάδα SWAT απεικόνιζε την ένοπλη δύναμη της Αμερικής, ενώ τα zombie ήταν η εργαζομένη τάξη. Ο Hideo κατάλαβε ότι πίσω από την εικόνα υπήρχε ένα βαθύτερο νόημα το οποίο δεν απέπνεε φόβο, αλλά σατίριζε την κατάσταση της καθημερινότητας. Το νόημα πίσω από την εικόνα…
“Μπορεί να θεωρήσει κάποιος ότι το DNA δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πρόγραμμα το οποίο
είναι δημιουργημένο ώστε να αυτοσυντηρείται…»
“…και νομίζεις ότι μπορείς να μου αποδείξεις
ότι υπάρχεις; Πως; Όταν καμία επιστήμη η
τεχνολογία δεν μπορεί να εξηγήσει
τι είναι ζωή”
Ghost in the Shell
Το μυαλό πίσω από τον Snake
Ο Hideo αγαπά τον κινηματογράφο. Όχι μόνο σαν θεατής αλλά και σαν δημιουργός. Έχει μέσα του έμφυτη τη σκηνοθετική άποψη και ξέρει πώς να την εξωτερικεύει με τη χρήση της κάμερας. Από πολύ μικρός έφτιαχνε ταινίες με τη δική του κάμερα και μάλιστα έκανε προβολές σε παιδιά της γειτονιάς του με το αζημίωτο φυσικά!
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όταν ήταν ακόμα στο γυμνάσιο είχε γράψει ένα βιβλίο εξακοσίων σελίδων!!! Όταν ξεκίνησε να εργάζεται στην KONAMI η πρώτη θέση που έλαβε ήταν αυτή του game planner. Αργότερα, με το Metal Gear στο προσκήνιο, ανέλαβε υπεύθυνος του project και στη συνέχεια ανέλαβε υποδιευθυντής της KONAMI!
Το βιογραφικό του μπορεί να φαντάζει εντυπωσιακό αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το ταλέντο του ως δημιουργός παιχνιδιών και ως σύγχρονος φιλόσοφος. Το Metal Gear Solid θέτει ένα ερώτημα σε όλους τους παίκτες. “Πόσο τα γονίδια ορίζουν την ανθρώπινη υπόσταση μας;” Είναι γραμμένο μέσα στο DNA μας το αν θα είμαστε θετικά άτομα για την κοινωνία; Είναι προδιαγεγραμμένη η μοίρα μας; Το Sons of Libetry προχωρεί ακόμα ένα βήμα παραπέρα και συνεχίζει.
“Πόσο η ανθρώπινη υπόσταση μπορεί να καθοριστεί από της πληροφορίες;’ Αυτά τα ερωτήματα μπορούν να απαντηθούν μόνο αν μπορέσουμε να αναληφθούμε το πώς λειτουργεί η φύση και ποιοι είναι οι κανόνες της. Γνωρίζουμε ότι στη φύση ένας είναι και θα είναι θεμελιώδης νόμος. Ο ισχυρός επιβιώνει, “the species that are weak face extinction, Liquid Snake”. Ποιος είναι ο ισχυρός όμως; Ποιος μπορεί να το κρίνει αυτό;
Uploaded with ImageShack.us
-
majorfox - Δημοσιευσεις : 600
από LIONHEART » 04 Οκτ 2012, 15:47
game over έγραψε:Τι έγινε κύριε LIONHEART ? μας άρεσε το avatar με την jessica nigri !
βρε αχρηστε ειχιες την τιμητική σου εκτες
viewtopic.php?f=13&t=159&start=330
http://www.facebook.com/AUTONISSANLougiakis
http://www.lougiakis.gr
http://www.lougiakis.gr
-
LIONHEART - Δημοσιευσεις : 1193
Μελη σε συνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Bing [Bot] και 0 επισκέπτες