La piel que habito/The skin I live in (personal review)

[silver_knight]

Σκηνοθέτης : Pedro Almodovar
Σενάριο : Pedro Almodovar, Thierry Jonquet
Πρωταγωνιστούν : Antonio Banderas, Elena Anaya, Jan Cornet
Genre : Δράμα, Μυστηρίου
Ημερομηνία Προβολής : Προβάλεται ήδη στους κινηματογράφους

Long story short : Επιστήμονας γενετικής, και πλαστικός χειρούργος, δουλεύει πάνω στη δημιουργία ενός συνθετικού δέρματος, ανθεκτικότερου στο πόνο απο το κανονικό μας δέρμα και παράλληλα τέλειου στην υφή...Αυτή του η μανιώδης ενασχόλησε προκύπτει μετα τη παραμόρφωση της γυναίκας του απο αυτοκινηστικό δυστύχημα με αποτέλεσμα εγκαύματα σε όλο της το σώμα...Γι αυ΄το του το σκόπό χρησιμοποιεί σαν πειραματόζωο μια γυναίκα την οποία κρατά κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο της έπαυλής του

Να αρχίσω ως εξής..Όλοι ξέρουμε οτι η ιδιαιτερότητα του Αλμοδοβάρ έχει σαν αποτέλεσμα είτε φανατικούς θαυμαστές είτε όχι...Τίποτα στο ενδιάμεσο..Εγώ ανήκω στη πρώτη κατηγορία ,αλλά θα προσπαθήσω να γράψω όσο πιο αντικειμενικά γίνεται.

Η σκηνοθεσία της ταινίας είναι πάρα πολύ καλή...Όχι με την έννοια των 'τρελών' τοποθετήσεων της κάμερας όσο με την όλη δημιουργία σκηνικού..Ανάλογα με την σκηνή και την αίσθηση που θέλει να περάσει στο θεατή, ένα πλάνο που βρήθει χρωμάτων , μπορεί να μετατραπεί σε ένα μουντό σκηνικό.Και δεν εννοώ οτι απο έγχρωμο μετατρέπεται σε ασπρομαυρό.Απλά κάθε σκηνή της ταινίας η παλέτα των χρωμάτων στέφει τη προσοχή σου εκεί που πρέπει.Στη ταινία μπορεί να μην υπάρχουν οι πολύ έντονες στιγμές, αλλά με ένα απλό τρέμουλο της κάμερας αλλάζει τη ροή της ταινίας (π.χ η σκηνή στο τραίλερ με το στόμιο της σκούπας)

Το σενάριο είναι που θα ιντριγκάρει σίγουρα το κοινό..Ο Αλμοδοβάρ εδώ πιστεύω ήθελε να γίνει λίγο πιο mainstream.Το κατάφερε όμως χωρίς ίχνος κλισέ.Οι άκυρες σκηνές χωρίς 'δεσιμο' με τη ροή της ταινίας εξακολουθπούν να υπάρχουν που αρχικά μπορεί να μην έχουν καμία σχέση αλλά όσο περνάει η ώρα αποκτούν νόημα..Αυτό βέβαια που δεν λείπει απο το σενάριο είναι η ψυχοπάθεια...Ο τύπος είναι psycho, δεν μπορώ να εξηγήσω λόγω spoiler αλλά κάτι δεν πάει καλά στο μυαλό του (χαχαχα)..Δεν γίνεται φρικιαστικός (human centipede) αλλά το επίκεντρο του σεναρίου του,που δεν είναι μέσα στη περιγραφή της ταινίας που έγραψα παραπάνω, είναι απλά...τρελό...

Η εξέλιξη της ταινίας μπορεί σε κάποια σημεία να είναι αργή αλλά ποτέ βαρετή γιατί σου δίνει αυτό το κάτι να περιμένεις στη συνέχεια.Μπορεί δηλαδή σε μια 'αργή' σκηνή να πετάξει μια πρόταση και εκεί να αρχίσει το μυαλό του θεατή να αναρωτιέται τι και πως...Το αποτέλεσμα είναι να είσαι συνέχεια σε εγρήγορση.

Στο τομέα της μουσικής ο Αλμοδοβάρ θυμίζει Ταραντίνο ή το αντίθετο...Η επιλογή είναι άριστή και η ταινία ντύνται με λίγα αλλά πολύ όμορφα τραγούδια.Κάθε ένα επιτελεί το σκοπό του και δεν είναι απλή μουσική με τη μορφή 'χαλιού'.Είναι δηλαδή βασικό στοιχείο της ταινίας σε πολλές σκηνές....

Κάτι ακόμα που κάνει ο Αλμοδοβάρ και θαυμάζω είναι το πως πλάθει τις ερμηνείες..Στη προκειμένη περίπτωση πήρε έναν κάτω του μετρίου ηθοποιό (Μπαντέρας) και τον έκανε άλλο άνθρωπο...Όπως είχε κάνει και ο Ταραντίνο με τον Τραβόλτα στο Pulp Fiction...Στην ερμηνεία και στις κινήσεις του Μπαντέρας φαίνεται ξεκάθαρα η άμεση επιροή του Αλμοδοβάρ, ο οποίος δίνει βάση και στη παραμικρή κίνηση των ηθοποιών.Αυτή που δίνει ρεσιτάλ είναι το απίστευτα όμορφο πειραματόζωο, η Anaya...Πραγματικά πόσο όμορφη είναι αυτή η γυναίκα...?Αλλά είναι και απίστευτη ηθοποιός...Η ερμηνεία της στα διαφορετικά σημεία του πειράματος , που απαιτούν και διαφορετική στάση χαρακτήρα, είναι ακριβώς αυτή που πρέπει και φαίνεται απολύτως φυσική. Το μόνο που ίσως με χάλαασε λίγο είναι ο χαρακτήρας που υποδύεται ο τίγρης (στο τραιλερ).Τον βρήκα λίγο υπερβολικό...

Κλείνοντας, ο Αλμοδοβάρ κατάφερε πάλι να κάνει μια πολύ καλή ταινία, λίγο πιο mainstream αλλά το ίδιο περίεργη με όλες τις υπόλοιπές του.Ο τύπος είναι για τα σίδερα με αυτά που κρύβει στο μυαλό του και τα εξωτερικεύει μέσα απο τις ταινίες του.Σίγουρα θα δημιουργήσει ανάμεικτα συναισθήματα..Σίγουρα θα υπάρξουν άτομα που θα πουν 'Τη μ@$^κία είναι αυτή' και δεν το κατηγορώ καθόλου μιας και ο Αλμοδοβάρ δεν είναι για όλα τα γούστα.
Επίσης ,προς τους υποψήφιους θεατές..δώστε πολύ βάση σε 2 πολύ σημαντικά κοινωνικά μηνύματα που περνάει μέσα απο τη ταινία..Είναι άξια πολύωρου σχολιασμού...ΠΡοσωπικά,σε άτομα που έχουν ξαναδεί Αλμοδοβάρ, και τους άρεσε τη προτείνω ανεπιφύλακτα..Στους υπόλοιπους θα πω οτι αξίζει την ευκαιρία σίγουρα...

Βαθμολογία...9/10

Υ.Γ. Η ταινία είναι στα ισπανικά (πώς ξέχασα να το αναφέρω πιο πρν???)

[Tobajaras]

Μου άρεσε πολύ το κείμενο, ακόμα περισσότερο επειδή είναι επί προσωπικού.

Είχα ακούσει καλά λόγια αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο καλή. Δεν είμαι και ο μεγαλύτερος φίλος του Αλμοδοβάρ αλλά από τότε που άφησε τις υστερίες και ασχολήθηκε και με άλλα πράγματα έχει δώσει ωραία πράγματα. Θα τη βάλω στο πρόγραμμα!

[silver_knight]

Thanks για το σχόλιο στο κείμενο..Προσπάθησα να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται,μιας και ανήκω στους φανατικούς του Ταραντίνο.Αλλά αν εξαιρέσεις το σενάριο που εξαρτάται απολύτως στο γούστο του κάθε θεατή, όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που αποτελούν μια ταινία είναι άριστα εκτελεσμένα...Αλλά όπως πάντα τα σενάρια του Αλμοδοβάρ είναι που δημιουργούν τέτοια μεγάλη διαφορά στο κοινό (Ουάου τι ταινιάρα - Μα καλά τι μ#%κία ήταν αυτή)

[frigs]

Από τις καλυτερες ταινίες του Αλμοδοβάρ με τον Μπαντέρας.