Αγαπημένο μου gaming, μια τελευταία φορά. Σε παρακαλώ...

[Obiwan88]

Δε θα σας κουράσω πολύ. Σας παρακαλώ διαβάστε όλο το κείμενο, και μοιραστείτε μαζί μου τις σκέψεις σας επ’ αυτού. Να τονίσω πως αυτά που πρόκειται να πω, προορίζονται για άτομα άνω των 25 ετών, μιας και οι μικρότεροι δεν υπάρχει περίπτωση να με καταλάβουν, μη έχοντας ζήσει μεταβάσεις gaming γενιών. Και επειδή μπορεί να προσβληθούν, τους λέω από τώρα, πως ΟΧΙ δε θέλω να το παίξω «μεγάλος» και να τους σνομπάρω. Απλά δε θα μπορέσετε να με καταλάβετε διότι δε θα έχετε ζήσει τα συναισθήματα που αναφέρω παρακάτω. Οπότε, χαλαρώστε, και αν θέλετε διαβάστε το κείμενο για καθαρά «εγκυκλοπαιδικές» γνώσεις.

Με αφορμή την επερχόμενη νέα γενιά που είναι προ των πυλών, ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας κάποια πράγματα. Μιας και κατάγομαι από μια μικρή κωμόπολη ούτε δέκα χιλιάδων κατοίκων, καταλαβαίνετε πως οι πιθανότητες να υπάρχουν άτομα που να ασχολούνται με το gaming, είναι λίγες. Ακόμη και να υπάρχουν όμως κάποιοι (μιας και όπως είπα βρίσκομαι σε μια κωμόπολη με μερικές χιλιάδες κατοίκους και όχι στο χωριό των διακοσίων κατοίκων), αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως εγώ πρέπει να τους γνωρίζω,. Θέλω να πω πως μπορεί εμφανισιακά να γνωριζόμαστε λίγο πολύ όλοι μεταξύ μας, αλλά δεν υπάρχει η οικειότητα που θα υπήρχε σε κάποιο χωριό, έτσι ώστε να τους πιάσω και να βγάλω από μέσα μου όλα αυτά που θέλω να πω. Στο δια ταύτα, λοιπόν. Η νέα γενιά (που ελπίζουμε όλοι να είναι την περίοδο των Χριστουγέννων και να μην πάρει παράταση λόγω της τραγικής επιδημίας του COVID-19), με έχει κάνει να πιστεύω πως επιτέλους, θα δούμε μια μεγάλη διαφορά όσον αφορά τα γραφικά. Δε ξέρω, ίσως να είναι και ένας ευσεβής πόθος, και να προσπαθώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου λέγοντας κάτι τέτοιο, αλλά ρε παιδιά, δεκατέσσερα χρόνια είναι πολλά ρε γαμώτο! Τι εννοώ; Η τελευταία φορά που «έπεσαν» τα σαγόνια μου λόγω γραφικών και νέων τεχνολογιών ήταν το 2006, με την μετάβαση από την 6η στην 7η γενιά (PS2 σε PS3). Έκτοτε, τίποτα. Θέλω να νιώσω ξανά αυτό το υπέροχο συναίσθημα του «Ωωω, τι έχουν κάνει οι άνθρωποι ρε!». Ναι, ξέρω, όσο προχωράει η τεχνολογία, τα περιθώρια στενεύουν, και από κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον και έπειτα, δε θα το ξαναζήσουμε ποτέ. ΑΛΛΑ, νομίζω πως μια τελευταία φορά «μας παίρνει» ακόμα. Ε, αυτό ακριβώς ζητάω κι εγώ! Δε ζητάω κάτι παραπάνω. Μια τελευταία φορά. Θέλω να ζήσω στο έπακρο μια τελευταία φορά την μετάβαση από γενιά σε γενιά. Δε θα κρυφτώ. Θα το ομολογήσω πως η νοσταλγία των εφηβικών & παιδικών μου χρόνων, παίζει τον ρόλο της στο να ζητάω κάτι τέτοιο. Το να ζήσω μια μετάβαση με «ρίξιμο» σαγονιών λόγω γραφικών, είναι κάτι που θα μου θυμίσει σε μεγάλο βαθμό την εποχή που έπαιζα SNES και ήρθε το Super Mario 64 στο N64, και ΧΑΖΕΨΑ! Κυριολεκτικά, θυμάμαι τον εαυτό μου εκστασιασμένο να χαζεύει τις βιτρίνες των καταστημάτων (τις σπάνιες φορές που πηγαίναμε από το χωριό στη «πόλη» (Καβάλα) με τους γονείς μου) μη μπορώντας να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω τους. Μια μικρή CRT με την κονσόλα δίπλα, και η ίδια σκηνή ξανά και ξάνα σε επανάληψη όσο έπαιζε το demo μόνο του, κι όμως, να είναι αδύνατον να βαρεθώ να το βλέπω. Και μετά, ήρθε το PS2 (γενικά η 6η γενιά δηλαδή) και εκεί ήταν που είπα «Τα γραφικά δε μπορούν να γίνουν καλύτερα, τέλος». Δε μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου! Και έπειτα, το PS3. Ω, Θεέ μου! Ω Θεέ μου! Όταν έβλεπα τα cut scenes με in game γραφικά, θυμάμαι πως μουρμούριζα «Ρε φίλε, τώρα σοβαρά, είτε βλέπω ταινία είτε αυτό το cut scene, είναι το ίδιο και το αυτό. ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΟ το κατάφεραν οι κερατάδες;» Και αυτή τη φορά, ήμουν πεπεισμένος πως τα γραφικά ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να καλυτερέψουν. Και πράγματι, ήρθε το PS4 και η διαφορά ήταν τόσο μικρή, που ήταν σχεδόν σαν να επιβεβαιώθηκα. Είναι τόσο δύσκολο να συμβεί αυτό που ζητάω ρε γαμώτο; Για έναν σύγχρονο PC gamer, θεωρώ πως ναι. Μιας και οι αναλύσεις εκεί νομίζω πως φτάνουν άνετα αυτές του PS5. Αλλά για μένα, και πολύ κόσμο ακόμα που έχει παρατήσει παντελώς το PC gaming εδώ και 15 χρόνια, νομίζω πως υπάρχει ακόμη ελπίδα, όχι;

Αγαπημένο μου gaming, μια τελευταία φορά. Σε παρακαλώ…

[Obiwan88]

Τα PS4/one η διαφορά που είχαν στα γραφικά από τα ps3/360, φαινόταν.

Δεν εγραψα το αντιθετο. Εγραψα πως υπηρχε διαφορα, ναι. Αλλα ηταν μικρη. Ευχομαι στην γενια που ερχεται, να καταφερω να ζησω το συναισθημα που περιγραφω στο αρχικο μου post. Και η διαφορα να μην ειναι απλα εμφανης, αλλα να ειναι τεραστια, και να με κανει να μεινω με το στομα ανοιχτο. Δυσκολο μαλλον. Θα φανει.

Παντως για να μην παρεξηγηθω, δεν λεω σε καμια περιπτωση πως τα γραφικα ειναι πιο σημαντικα απο αλλα στοιχεια σε ενα game. Σε καμια ομως!

[yaponvezos]

Είναι απίθανο να «πάθεις» αυτό που ζητάς obi και δεν είναι και τυχαίο που οι στιγμές που θυμάσαι είναι από τόσο πίσω. Κατ' αναλογία άλματα σαν εκείνα απλά δεν γίνονται χωρίς να προκύψει κάποια άλλη τεράστια αλλαγή όπως η μετάβαση από 2D σε 3D. Όταν πας από 0 πολύγωνα σε 30 χιλιάδες επόμενο είναι να νιώσεις ότι ανοίγεται ένας νέος κοσμος μπροστά σου γιατί όντως αυτό συμβαίνει. Ύστερα κι από 30 χιλιάδες να πας σε 30 εκατομμύρια, αναλογικά πάντα, η αλλαγή είναι μικρότερη παρότι η απόσταση είναι και πάλι τεράστια.

Ταυτόχρονα η αγορά λειτουργεί αλλιώς κι αυτήν τη φορά θα λειτουργήσει ακόμη πιο αλλιώς με τους devs να παίρνουν το χρόνο τους για να κάνουν πράγματα που είναι εφικτά μόνο στη νέα γενιά. Βάλε και πως η νέα γενιά υπερέχει σε θέματα που θα φανούν, κάποια στιγμή, κυρίως σε design, παρά τις όποιες βελτιώσεις σε γραφικά, οπότε θέλει ακόμη περισσότερο περίμενε για να πιάσει τόπο το προτέρημα αυτό.

Τέλος, όπως και ο ίδιος είπες, παίζει ρόλο και η εποχή/ηλικία. Όσο πιο μικροί, τόσο πιο εύκολα εντυπωσιαζόμαστε η αλήθεια είναι. Με τα χρόνια μαζεύουμε και αποθέματα κυνισμού όσο να πεις και κάποια πράγματα γίνονται πιο δύσκολα.

Ο οποίος κυνισμός με φέρνει στο επόμενο point. Όλοι εντυωσιαζόμαστε από το ότι ο άνθρωπος πάει στο διάστημα. Η ιδέα και μόνο φτάνει ακόμη και σήμερα. Κυρίως επειδή παραμένει κάτι ξένο, κάτι που συμβαίνει μόνο κατ' εξαίρεση, δεν είναι δηλαδή κάτι που μπορούμε να κάνουμε εμείς εδώ πέρα. Ωστόσο δεν ξύπνησε μια μέρα η ανθρωπότητα και ξαφνικά βγήκε εκτός ατμόσφαιρας. Όλα έγιναν με σημειακή πρόοδο, λίγο λίγο, για να έρθει εκείνη η ώρα.

Έτσι γίνεται και οπουδήποτε αλλού. Υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα βήματα για να εκτιμήσουμε και νομίζω ότι με το να κυνηγάμε εκείνη την παλιά αίσθηση ανείπωτου εντυπωσιασμού (που το καταλαβαίνω γιατί κι εγώ θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να την ξαναζήσω με την ίδια ένταση) αδικούμε και κάμποσο την πρόοδο που ζούμε στην πράξη.

Π.χ. επί PS4 Pro και Xbox One X είχαμε τα προεόρτια μεγάλης βελτίωσης στην ποιότητα εικόνας, η οποία θα παγιωθεί με τα συστήματα που έρχονται. Σταθερά να έμεναν τα γραφικά, το άλμα σε ανάλυση είναι πραγματικά τεράστιο και κανένα βίντεο δεν πρόκειται να την αποτυπώσει. Είναι τεχνικώς αδύνατο. Αυτή η πρόοδος, όπως και άλλες που έρχονται, δεν θα κερδίσουν κάποιο «wow!» άμα τη εμφανίσει. Ωστόσο άπαξ και μας αγγίξουν, άπαξ και τις γευτούμε, κανείς δεν θα θέλει να γυρίσει πίσω. Συνήθως αυτό συμβαίνει γενικότερα άλλωστε.

Λέμε για PS4 και Xbox One ότι η πρόοδος σε τεχνικό τομέα δεν ήταν τεράστια, αλλά μόλις εμφανιστεί παιχνίδι που δεν την παλεύει τεχνικά κι αισθητικά, εξακολουθούμε να λέμε «ρε συ, είναι σαν τίτλος προηγούμενης γενιάς, απλά σε καλύτερη ανάλυση». Και δεν το λέμε κάθε λίγο και λιγάκι, έτσι δεν είναι;

[Obiwan88]

ήταν πόσο αργά ήταν τα προηγούμενα συστήματα, ενα παιχνίδι 5-6Gb που στο ps4/one/switch κάνει περίπου 15 λεπτά να το κατεβάσει, στο ps3 έκανε 4-5 ώρες, και περίπου 20-30 λεπτά μετά για να το κάνει εγκατάσταση, δεν θυμόμουν ότι ήταν τοοοοοοοοόσο αργά, έπαθα σοκ..

Για την αργοπορια εχεις απολυτο δικιο. Νταξει παιδια, απο αποψη ταχυτητας, με τις νεες κονσολες θα μεινουμε ΟΛΟΙ μ...ες! Αυτο το πιστευω και ανυπομωνω. Αλλα οντως, ως εκει θα μεινουμε μαλλον οπως ειπε και ο @yaponvezos. Θα ξανατονισω-διοτι ειναι λιγο δυσκολο για καποιον να καταλαβει σε τι φαση βρισκομαι με τοση τεχνολογια τριγυρω μας-πως ειμαι ενα ατομο που δεν εχει ΙΔΕΑ τι παει να πει PC gaming εδω και 15 χρονια. Αρα, 4Κ αναλυσεις, ταχυτητες των SSD, τις εχω μονο ακουστα. ΕΚΕΙ ειναι που εναποθετω ολες μου τις ελπιδες περι ενθουσιασμου και "ριξιμο" σαγονιου. Πολυς κοσμος-λιγο πολυ-ισως εχει εικονα απο ταχυτητες δισκων ή 4Κ αναλυση. Εγω δεν εχω δει ποτε στη ζωη μου, παρα μονο 2 φορες που 'χα βρεθει σε κατασημα που επαιζε βιντεο διαφημιστικα. Οχι καποιο game. Γενικα. Λουλουδια, τοπια κτλ. Καταλαβαινεται το ποσο ανιδεος μπορει να 'μαι. Και αυτο απο επιλογη. Μπας και καταφερω να εντυπωσιαστω, μια τελευταια φορα, οπως αναφερω και στον τιτλο μου. χαχαχα Anyways, θα δειξει παιδες.

[Obiwan88]

σωστα. Καλα οποιος αγορασει PS5 και παιζει σε μια απλη HD tv, ε, νταξει, κακο του κεφαλιου του.

[Efkar]

άσχετο αλλά εγώ νοσταλγώ εκείνη την αίσθηση που είχα μικρός, που εντυπωσιαζόμουν και αγαπούσα τόσο κάποια παιχνίδια, που μπορούσα να τα τερματίσω δεκάδες φορές και πάλι να θέλω να τα παίξω άλλες τόσες. Τώρα ναι μεν μπορεί να μου αρέσει ένα παιχνίδι αλλά δε νιώθω πλέον το ίδιο όπως παλιά. ίσως κανα δυο playthrough να κάνω ίσα να ανακαλύψω όλα τα μυστικά αλλά μέχρι εκεί.
Από άποψη γραφικών δεν παλεύω να γυρίσω σε παλαιότερες γενιές, "πονάνε" τα μάτια μου και ας μεγάλωσα με αυτά τα παιχνίδια, οπότε σε γραφικά όχι δεν έχω παράπονο. Το VR θα ήθελα να βιώσω πάντως

[T_K_L_L_LUIGI]

Στο θέμα γραφικών τι να πρωτοπώ. Κατασκήνωση ήμουν και έβλεπα τους άλλους να έχουν Gameboy και πάθαινα σοκ, ζήλευα ήθελα και εγω να έχω μια απο αυτές τις κονσόλες. Μέχρι που μια μέρα είδα ένα παιδί να κρατάει στα χέρια του το Sega game gear...είχε ΧΡΩΜΑ...ηταν εξωπραγματικό...πως μπορούσε να κυκλοφορεί αυτό το πράγμα, πως γίνεται να δώσανε χρώμα στα παιχνίδια, απορούσα...Μετά αρχίσανε οι διαφημίσεις για το Game boy color και μου τρέχανε τα σάλια.

Πλάκα είχα πάθει και με ένα sega genesis που μας είχε φέρει ο ξάδερφος μου στο χωριό μου για 2-3 μέρες, παίζαμε sonic, nba καθώς και το τρομακτικό Splatterhouse. Απίστευτο ήταν και το Dreamcast, θυμάμαι ακόμα όταν είδα για πρώτη φορά το Code Veronica, sega rally και άλλα τόσα όμορφα παιχνίδια.

Το Mario 64 το είχα δει πρώτη φορά σε ένα κατάστημα με ηλεκτρονικά, ένα απο τα ομορφότερα μάριο, που δεν ήταν απλά ένα ακόμα 2d. ήταν διαστημικό, αλλά παράλληλα έβλεπες και το Goldey eye, και άλλα παιχνίδια όπως και του playstation και πάθαινες κοκομπλόκο. Φοβερά γραφικά όπου και να κοιτούσες.

Το μεγαλύτερο σοκ πάντως όχι απαραίτητα στα γραφικά, πάντως σε απόλυτα γραφικά θα έβαζα το Crysis 1, αλλά γενικότερα στο τι μπορούσες να κάνεις και με τους μηχανισμούς του, ήταν το Gta 3. Ακόμα θυμάμαι τα πρώτα 2 λεπτά...ήρθε ο φίλος μου, ο οποίος μου το είχε προτείνει να το αγοράσω μιας και είχα καινούργιο σχετικά υπολογιστή τότε, και ξεκινάμε με το αμάξι στην πρώτη στροφή για κάποιο λόγο τουμπάρει το αμάξι, βγαίνουμε έξω απο αυτό, πυροβολάμε κάποιον στο κεφάλι και βγήκε συντριβάνη αίματος...απλά κοιτιόμασταν...ΣΟΚ απλά...και δεν ήταν μόνο θέμα γραφικών. Σοκ ήταν για μένα και το Link's awakening, όταν ήμουν μικρός και ανακάλυπτα τους μηχανισμούς του παιχνδιού, έσπαζα το κεφάλι μου να περάσω το σημείο που ρίχνεις "σκόνη" στο ζωάκι στο δάσος...και το πόσο "άνοιγε" ο χάρτης μετά και το γεγονός ότι μια τόσο μικρή κασσέτα χωρούσε τόσα ωραία πράγματα. Σοκ ήταν και όταν επιτέλους είδα το παρακάτω κομμάτι της πίστας στο Gargoyle quest, μιας και ήμουν μικρός και δεν μπορούσα να περάσω ούτε την πρώτη εικόνα...γιατι κατάφερα να καταλάβω πως λειτουργεί το παιχνίδι.

Όπως είπε και ο Μάνος, όσο μεγαλώνουμε δύσκολα να εντυπωσιαστούμε. Ο επόμενος τρόπος, και πραγματικά απο τις καλύτερες εμπειρίες που είχα, είναι το VR. Είναι κάτι καινούργιο που σε βάζει μέσα σε κόσμους, στην ουσία γίνεσαι κομμάτι του παιχνιδιού. Μπορεί στο μέλλον, το επόμενο να είναι το AR, το θέμα είναι πάντως, πέρα απο τους εντυπωσιασμούς, και νομίζω το δυσκολότερο κομμμάτι είναι, να μπορείς μετά απο τόσα χρόνια, να ευχαριστιέσαι τα παιχνίδια. ΜΟΝΟ αυτό έχει σημασία, δεν μετράνε τα γραφικά και οι φτηνοί εντυπωσιασμοί, γιατι ξέρεις πολύ καλά φαντάζομαι ότι εκείνο το ριμάδι το Gothic, φαντάζομαι οτι μπορεί να μην το έχεις παίξει, λειτουργεί φοβερά παρόλο που είναι "άσχημο" για τις μέρες μας. Παιχνίδια όπως το θεϊκό Morrowind, μου δίνουν κάθε φορά ευχαρίστηση όταν τα παίζω και δεν με νοιάζουν τα γραφικά. Γιατι όπως και οι άνθρωποι, και τα παιχνίδια γερνάνε, αλλά αυτό που μένει, είναι τελικά η ψυχή τους...

Μην ψάχνεις να εντυπωσιαστείς με γραφικά, απλά ψάξε να βρεις το επόμενο αγαπημένο σου παιχνίδι.

Υ.Γ Κάπου ξέχασα να αναφέρω και το τι αφρούς έβγαζα όταν έβλεπα τα gameplay βίντεο του half life 2...ακόμα είναι εντυπωσιακό. Ακόμα ένα δείγμα ότι πράγματα όπως η φυσική αλλά και η Α.Ι κάτι δηλαδή διαφορετικό απο τα γραφικά, μπορούν να σε εντυπωσιάσουν, γιατι είναι και αυτά δείγμα εξέλιξης.